Maman a rendu sa mémoire au néant
(Traduction : Nguyễn vạn An)
L’année de mon départ
Je lui disais au revoir en riant
Ma mère pleurait.
Dix années et dix années se sont écoulées.
Je reviens, je pleure
C’est étrange, Maman sourit.
La mémoire de Maman s’est envolée :
« Qui êtes-vous, Monsieur, je vous salue ! »
« Avez-vous vu mon enfant? Un peu,
je me souviens,
Vous…lui...ressemblez… »
Maman a rendu sa mémoire au vide du néant
Ses années au brouillard de l’éternité
Et…
Elle est partie…
Mẹ ta trả nhớ về không
(lời : Đỗ Trung Quân)
Ngày xưa chào mẹ, ta đi
mẹ ta thì khóc, ta đi thì cười
mười năm rồi lại thêm mười
ta về thì khóc, mẹ cười lạ không
ông ai thế? Tôi chào ông
mẹ ta trí nhớ về mênh mông rồi
ông có gặp thằng con tôi
hao hao...
tôi nhớ...
nó ...người ...như ông.
mẹ ta trả nhớ về không
trả trăm năm lại bụi hồng...
rồi...
đi…